Het verhaal van pa Hong, waarin later ma Ans een cruciale rol gaat spelen, gaat ook over de levensvisie die pa Hong aan zijn kinderen heeft mee willen geven. Deze site wil immers het sociologische verhaal geven van zijn leven, en niet zozeer een genealogisch (dat is overigens onmogelijk aangezien we geen gegevens meer hebben over onze stamvader).

Het is natuurlijk een vorm van ‘hineininterpretieren’ (soort bedrijfsblindheid en dan ook nog) achteraf, want we hebben het nooit aan pa Hong zelf gevraagd.

Wij, kinderen hebben veel zaken met onze opvoeding mee gekregen die in de tijd van pa Hong geen gemeengoed waren, zeker niet in Indië.

Ik denk hierbij aan (westerse) muziek, tennis, judo (al is dat van later tijden), je blijven ontwikkelen, belangstelling hebben voor andere mensen, los van hun positie, talen leren, stukjes uit de groene guide Michelin vertalen over de streek waar we op weg naar ons vakantie adres aanmeerden, alle eten proeven en daarna pas zeggen dat je iets niet lust, in Frankrijk streeketen eten in een Michelin sterren restaurant, fotografie en dan vergeet ik vast nog veel.

Ook voor zijn dochters wilde hij een zo hoog mogelijke opleiding, zodat zij later economische zelfstandig zouden kunnen zijn en niet afhankelijk van hun man.

We leerden natuurlijk niet alleen westerse zaken. Ook enkele Chinese essentialia bracht hij ons bij:
-het moeten kunnen eten met stokjes (stel dat ze je in je studententijd zouden vragen en je zou het niet weten: schande);
-de verhalen over Marco Polo kennen,
-de eerste regels van het Chinees volkslied kunnen zingen,
-je eigen naam in Chinese karakters kunnen schrijven
-met Chinees Nieuwjaar een felicitatie sturen
-nooit een rijstkorrel op je bord achterlaten. Iedere achtergebleven rijstkorrel leverde hem vroeger een tik (?) op van oma (nou weet ik niet meer of dat zijn oma of zijn moeder=mijn oma was).

En dan nog overblijfselen uit Indië en die hadden vooral te maken met eten:
-Pa Hong kon bijvoorbeeld vreselijk lekkere saté maken en rawon (samen met Lanny), hij leerde ma Ans garnalen sambal maken, bami.

En dan voor mij een leidend thema: de eervolle aftocht, respect voor mensen. Nooit iemand tot de grond afbranden, maar iemand een achteruitgang bieden.

Begrijpen we nu meer van pa Hong, nu we iets meer weten over zijn leven?

Muziek, fotografie en tennis zijn zaken die hij niet van huis uit mee kreeg, maar die hij zich zelf op de een of andere manier heeft toegeëigend en heel zijn leven verder heeft mee genomen. Het was dus belangrijk voor hem. Het kan zijn dat hij ze daarom ons op een dienblaadje aanbood. Wij, kinderen vonden dat heel gewoon en gingen er ook vrij onzorgvuldig mee om, we deden het maar niet met zijn doorzettingsvermogen en bevlogenheid. Pas veel later besef je hoe geweldig dit was.

Of zoals Joesje zegt:
Nou het belangrijkste is dat hij in onze opvoeding zaken zoals muziek , fotografie, tennis, cultuur, Franse keuken etc heeft meegegeven.
Wij hebben dat ook geprobeerd bij onze kinderen, maar zodra ze in de puberteit kwamen lapten ze alles aan hun laars.
Maar ik zie heel veel dingen toch, nu ze volwassen zijn, weer terugkomen, helaas de klassieke muziek minimaal.

De oplettende lezer heeft het waarschijnlijk al opgemerkt. Ik maak ondertussen ook gebruik van tags om een specifiek onderwerp in een bericht te kunnen vinden. Nou nog even alle berichten doorlopen om tags in te voeren en ik ben weer een stap verder. Aangezien dat even best lang zal duren, weet ik nog niet wanneer ook dat allemaal gereed is.

Bij het doorlezen van tekst, kom ik nog wel eens een typefout tegen, soms lijkt die zelfs op een taalfout. Dat kan natuurlijk niet na zo’n gedegen schoolopleiding 😉 als ik heb gehad. Een aardige verklaring is dat ik gaandeweg een zin verander, maar niet meer goed naar het geheel kijk.
Kom je taal- type of andere vreemde zaken tegen: meld het me, ik ben er blij mee.

Zo, nu maar meteen de knoop doorgehakt. Deze site is ondertussen veel verder dan de blogspot waar ik mee was begonnen. Ik heb het blogspot adres daarom verwijderd, ook al heb ik nog niet alles overgezet. Die dubbele boekhouding is nix voor mij en deze site is ook makkelijker te vinden.

Wat moet ik toch opletten en nix op de automatische piloot doen. Ik zag bijvoorbeeld nu pas dat de pagina over Maastricht 1940-1949 niet werkte! Foutje in het menu, net hersteld. Dus degenen die pa Hong vooral uit Maastricht kennen, vinden hier “hun” informatie.

Weer wat nieuws geleerd. Ik wilde mijn neef Enghwa toelichting vragen op zaken die ik in de berichten had gezet. Maar toen merkte ik dat het een moeizame zoektocht is als je niet weet waar je moet zoeken. Dus me gestort op het invoeren van categorieën. In de rechterkolom vind je de berichten nu onderverdeeld. Nu nog uitzoeken wat je met de tags allemaal kunt doen. Het is echt werkende weg opbouwen.