Deze foto kom ik telkens tegen bij de spullen van pa Hong. Wie zijn het? Ter ere van wat is de foto gemaakt?

Deze foto kom ik telkens tegen bij de spullen van pa Hong. Wie zijn het? Ter ere van wat is de foto gemaakt?
Leuk he de herinneringen die er nog steeds zijn aan pa Hong, ook al zou hij afgelopen 20 februari 113 jaar zijn geworden!
‘Bij het RHCL (archief) werkt nog een vrijwilliger. Hij was portier in het ziekenhuis. Toen ik heb een keer vroeg of hij ook dokter Tan kende zij hij: o ja, die ging op vrijdag naar de markt en als hij langskwam vroeg hij of ik de vis even in bewaring wilde nemen, want hij moest nog een patiënt in het ziekenhuis bezoeken. Dat is dan weer een mondelinge overlevering.’
Aldus Jim Evelein (LAS) op 22 februari
En Bing hoorde het volgende in dezelfde tijd tijdens zijn spreekuur in Maastricht:
‘Gisteren patiente:”bent u de zoon van De dr Tan, de internist? Daar kwam ik vroeger ook, die was heeel bekend in Maastricht” ze was familie van (tante) Marie, die altijd bij ons kwam koken voor het kerst diner! Toch altijd weer leuk die 113 jarige beroemdheid!!
Museum Overloon heeft ons een mooie brief gestuurd om te bedanken voor de schenking van de kist (lees hierover dit bericht);
Het contact met het Rode Kruis over de insignes maakt natuurlijk weer nieuwsgierig naar de opdracht van het medical feeding team 44 waar ma Ans en Pa Hong deel van uitmaakten. Via Delpher van de Koninklijke Bibliotheek in Den Haag is daar dan wel weer iets over te vinden. Het hele artikel kun je hieronder lezen door het te downloaden. Voor het leesgemak heb ik enkele passages vet gemaakt.
[als je dit bericht in de mail leest, kun je het hele artikel lezen als download door op de titel te klikken]
De vetgemaakte stukken uit het artikel, die gaan over het medical feeding team heb ik hieronder eruit gelicht.
…..Men kent drie soorten van teams: de sociale verbindingsteams, de medische voedingsteams en de reliefteams……..
……..De medische verzorging staat onder leiding van de sectie Volksgezondheid van Militair Gezag. Deze detacheert doctoren bij de Inspectie van Volksgezondheid en verschaft medische hulpmiddelen. Er zal ook gezorgd moeten worden voor het kunstmatig voeden van patiënten, die door honger cachexie bedlegerig zijn.
Voor dit laatste werk zal het Hulpcorps van het Roode Kruis worden ingeschakeld.…
…………De medische voedingsploegen (Medical feeding teams) vormen een onderdeel van de medische verzorging aan het Noorden. Zij belasten zich met de kunstmatige voeding van de patiënten en staan onder leiding van een arts………..
……..een medicus behandelde [tijdens de opleiding van de medical feeding teams] medische kwesties en demonstreerde er o.a. de .inspuiting met een poeder ter ontluizing, de behandeling van schurft (scabies).
………..De leden van het Hulpkorps worden door het Roode Kruis voorzien van identiteitsbewijzen. Zij worden zooveel mogelijk geüniformeerd of krijgen Roode Kruis-armbanden. Men kent , slechts twee rangen, die van de leiders en die van de werkers. De leiders, onverschillig welke functie zij uitoefenen, zijn herkenbaar aan een gouden bandje op den schouder. Voorts krijgen de leden twee dekens, een bord en een beker.……
………Zoo zijn er tal van artsen geweest, die uit personen uit hun omgeving een medische voedselploeg samenstelden…..{zo te zien aan de namen van de deelnemers van het medical feeding team 44 lijkt het erop dat dit team uit omgevingsmensen is samengesteld).
Via onze contact met Erik Müller van het Rode Kruis zijn we terecht gekomen bij het oorlogsmuseum Overloon. Het gaat namelijk om deze oude houten kist. Al jaren sleep ik deze kist iedere verhuizing met me mee vanuit het idee dat er vast een organisatie is die dit soort zaken uit de Tweede Wereldoorlog bewaart. Op/in de deksel staat dat hij afkomstig is van de Militair Gezag-sectie Volksgezondheid voor gebruik in noodhospitalen. Erik Müller opperde dat oorlogsmuseum Overloon hem wel graag zou willen hebben. Dus meteen contact gezocht met Overloon, met de heer Smulders. Hij wilde de kist graag hebben voor zijn museum. Hij zei dat ze ook vooral geïnteresseerd waren in de verhalen eromheen. En toen viel pas het kwartje. Deze kist moet te maken hebben met het medical feeding team 44 van het Rode Kruis waar pa Hong en ma Ans deel van hebben uitgemaakt. Navraag bij Erik Müller leverde de volgende toelichting op:
‘Deze kist is uit de periode 1944-1945..Het Militair Gezag was de interim regering in het bevrijde Nederlandse gebied.
(Aanvulling van de heer Smulders van het oorlogsmuseum Overloon: de kist is van de sectie VIII, de afdeling Volksgezondheid van het Militair Gezag.)
Dit heeft gefunctioneerd tot kort na de bevrijding. Daarna heeft de regering die in Londen zat de besturing van het land weer overgenomen.
De kist zal medische spullen hebben bevat. Deze kisten werden o.a. aan het Rode Kruis Hulpkorps verstrekt. Gezien de foto’s op je site, lijkt het er op dat het Medical Feeding Team No. 44 inderdaad bemenst werd door leden van het Rode Kruis Hulpkorps (kortweg N.R.X.) en is dus de kans groot dat deze kist met materialen daardoor bij je ouders is terechtgekomen.‘
En ook nu weer stelt het Rode Kruis ons niet teleur. Het volgende bericht kwam als aanvulling op het bericht over de Rode Kruis insignes binnen:
‘De insignes waar je naar verwijst zijn:
–het Herinneringskruis 1939-1940 in brons van het Nederlandse Rode Kruis, dat werd toegekend aan een ieder “die gedurende de den mobilisatietijd, de oorlogsdagen en daarna tot 1 Maart 1942 of een deel daarvan daadwerkelijk in eenige functie dienst hebben gedaan bij het Nederlandsche Roode Kruis”.
–het Herinneringskruis 1940-1945 van het Nederlandse Rode Kruis. Dit werd toegekend aan vrijwilligers en medewerkers van het Nederlandse Rode Kruis als bewijs van erkentelijkheid voor het Rode Kruiswerk, dan wel in de Rode Kruisgeest verricht werk, in de bezettingsperiode (10 mei 1940 tot 5 mei 1945) en de periode van opbouw in Nederland en de Nederlandse koloniën. Voor deze laatsten werd tevens een gesp ingesteld met het opschrift “indonesië 1945-1950”.
Er zat dus geen minimum periode vast aan de werkzaamheden om in aanmerking te komen voor de Herinneringskruizen. Men moest door de afdeling worden voorgedragen met valide bewijs van dienst. De afdeling Maastricht, waar Ans van den Muijsenbergh onder viel, heeft voor de periode 1939-1940 van alle afdelingen verreweg de meeste kruizen aangevraagd. Niet gek als je bedenkt dat er in Maastricht drie noodhospitalen waren, omdat via Maastricht Belgische en Franse krijgsgevangenen werden afgevoerd naar Duitsland. Daarnaast werden er ook Nederlandse en Duitse gewonden behandeld. Gezien het feit dat Ans als ‘verpleegster’ op de lijst staat, ga ik er vanuit dat ze ook als zodanig in een van deze noodhospitalen is ingezet.
Ik kon Ans van den Muijsenbergh overigens in eerste instantie niet vinden in de kaartenindex van het Herinneringskruis 1940-1945. Wel Dr. K.H. Tan, die lid was van het Roode Kruis Hulpkorps kort na de oorlog. Nu blijkt dat ze als “Mevr. Tanian Hong-v.d. Muysenbergh, te Maastricht” op de voordrachtlijst van de afdeling Maastricht staat. Er is alleen geen indexkaartje voor haar aangemaakt, waardoor ik twijfel of de voordracht tot een toekenning heeft geleid. (mogelijk dus dat Mevr. v.d. Muijsenbergh het Herinneringskruis 1939-1940 in brons heeft gehad en dr. Tan het Herinneringskruis 1940-1945).
De reactie mag uiteraard geplaatst worden, ook met mijn naam.‘
Met vriendelijke groet, Erik Müller Leidinggevend Hulpverlener & Archivaris, afdeling Amsterdam Hoofd Bevolkingszorg, district Noord-Holland Noord |
In 2016 heb ik aan het Rode Kruis gevraagd of ze meer informatie konden verschaffen over de twee Rode Kruis insignes van pa en ma Ans.
Tot mijn grote vreugde kregen we vandaag een reactie van het Rode Kruis op de site van pa Hong:
De administratie van het Herinneringskruis 1939-1940 is niet verloren gegaan, maar in 1967 overgedragen aan het Nationaal Archief. Daaruit blijkt dat zuster A.J.F.A. van den Muijsenbergh dit kruis op 7 mei 1942 kreeg toegekend voor haar diensten als verpleegster van 10 mei t/m 20 juni 1940.
Erik Müller
Dat is bijzonder: midden in de oorlog gekregen voor ruim een maand werk. Dit vraagt om nadere informatie.
Lucia Geurts heeft de man van haar zus Maria, voor ons oom Kees van den Muijsenbergh, geïnterviewd en veel gesprekken met hem gevoerd. Oom Kees is weliswaar de oudste broer van ma Ans, maar wel jonger dan zij en de enige nog levende Van den Muijsenbergh (geboren in 1923) uit de generatie van onze ouders.
Dit alles is uitgemond is een prachtig boek, dat zij aan alle neven en nichten cadeau heeft gedaan.
Het boek heet:
Episoden uit een lang leven verteld door C.W.F.H. van den Muijsenbergh:
Maastrichtse jaren
King’s own Scottish borderer
Joegoslavië
Maria en de voorzienigheid
Redactie: Lucia M.J. Geurts
Probook, Utrecht, 2019
Voor ons is het natuurlijk extra leuk om nog iets te lezen over pa Hong. Op blz. 15 staat het volgende*:
‘Ik (oom Kees) kon ongestoord reizen naar Heerlen omdat ik niet in de ‘Arbeitseinsatz’ hoefde en ben, vreemd genoeg nooit aangehouden. Mijn vader had zijn leven lang last van zijn maag. Dat kwam door een virus. Ik had dat ook toen ik jong was. Ik ben toen onderzocht door Hong Tan (pa Hong), beginnend internist in Maastricht en bevriend met mijn zus Ans met wie hij later trouwde. Hong liet foto’s maken en het zag er “niet zo gunstig” uit volgens hem. Op grond daarvan kwam er op mijn ‘Aussweiss’ te staan dat ik niet in Duitsland hoefde te gaan werken. Later vertelde Hong dat de diagnose nep was, hij had foto’s van een ander gebruikt. Zo kon ik vrijelijk reizen naar Heerlen’
*met toestemming van Lucia Geurts hier overgenomen.
Ik kende dit verhaal niet, maar Lokje wel. Zij voegde er nog aan toe: hij heeft zo wel meer ‘jongens’ geholpen. Bijvoorbeeld van de familie Leek.
Als je spullen uit je ouderlijk huis opruimt, kom je nog wel eens iets tegen, waar je gedachten even op blijven haken.
Neem nou dit prachtige bedankje uit 1947. Zo zie je ze tegenwoordig niet meer. En de dankbare patiënt heeft ook nog een boek uitgezocht waarvan hij dacht dat het zou aansluiten op de belangstelling van pa Hong. Zo zorgvuldig en precies geschreven. Mooi toch!
Bij het Rode Kruis heb ik informatie gevraagd over het speldje. Mijn mail:
Ik lees dat u bezig bent met onderzoek naar WO II met het NIOD. Nu heb ik een vraag. Tussen de spullen van mijn vader vonden we een branche insigne vd US verbindingstroepen.
Nou was mijn vader in 1940 net afgestudeerd als internist en is op pad geweest met een Rode Kruisteam (o.a. samen met zijn kersverse echtgenote, hoofdzuster Ans).
Op de site van mijn vader kunt u het insigne zien bij de berichten en op de pagina Maastricht 1940-1949 een paar foto’s van het Rode Kruisteam.
Kunt u ons vertellen of het branche insigne en het Rode Kruis met elkaar verbonden zijn? Wanneer kreeg je zo’n insigne en waarvoor?
Hoop van u te horen!
Namens de nazaten.
En hier is het antwoord van het Rode Kruis
“SN 10.504
PA 30.351
Geachte mevrouw Tan,
Met uw e-mail van 22 september 2016 vroeg over een speldje van de Amerikaanse verbindingstroepen.
Een antwoord moet ik schuldig blijven; ik heb geen idee waarom hij deze had.
Op uw website toont u twee Rode Kruismedailles. De ene werd verleend aan mensen die zich in mei 1940 hebben ingezet. Hiervan is de administratie verloren gegaan.
De tweede is de Herinneringsmedaille 1940-1945; mevrouw Tan Kian-van den Muijsenberg is in januari 1948 voor deze onderscheiding voorgedragen.
Misschien dat u meer over het NRK Afdeling Maastricht kunt vinden bij het RHC Limburg.
Ik hoop u hiermee van dienst te zijn geweest.
Met vriendelijke groeten,
Oorlogsarchief Rode Kruis”