Deze foto staat al op de pagina ‘Leven in Indië’. Maar toen ik er nog eens naar keek, viel mij op dat onze opa (Tan Ban Bie) het instrument in handen heeft dat jarenlang in de werkkamer van pa Hong heeft gestaan. Ik zie hem zo voor me. Benieuwd of de anderen zich hem ook nog herinneren.
En wat gebeurde er bij de verhuizing van zoon Bing in 2021? Het instrument van opa Ban Bie kwam tevoorschijn. Ietwat gehavend: geen strijkstok meer en de bodem is uit de klankkast, maar het is er weer 🙂
Het is een snareninstrument, voorbode van de viool die pa Hong later ging bespelen? Volgens mij zag ik ergens dat dit een chinese viool wordt genoemd. Ik ga er eens op googlen.
En ja hoor, het is een ‘erhu’.
Pa Hong zou het meisje (Xiaochun Qi een wereldberoemde erhu speler) op de foto minstens zo mooi hebben gevonden als de erhu zelf. Deze is overigens veel luxueuzer dan die van pa Hong.
Hieronder volgt enige achtergrondinformatie over de erhu, van internet geplukt.
De erhu is één van de belangrijkste Chinese instrumenten met een geschiedenis van meer dan vier duizend jaar. Hoewel het slechts twee snaren heeft, kan het een scala aan emoties uitdrukken.
Terwijl de erhu de „Chinese viool“ wordt genoemd, verschilt het in menig opzicht van het westerse instrument. Op de eerste plaats, wordt het rechtopstaand gespeeld, vaak rustend op de schoot van de musicus. Het heeft geen toetsenaanduiding, waardoor de speler zelf zijn vingers tegen de snaren moet drukken om deze te laten trillen. De erhu boog wordt reeds bevestigd tussen de twee snaren, en de booghaar wordt zowel vooruit als achteruit geduwd om een snaar te raken. De muziek weerklinkt door de klankkast van de houten trommel, die als natuurlijke versterker werkt. Eén van de grootste uitdagingen van het instrument is het juist intoneren, aangezien de verschillende posities, de invloed die de drukkracht heeft op de intonatie, de toonhoogte dramatisch kan veranderen.
De erhu is ongelooflijk expressief en geschikt om geluiden van zowel tjilpende vogels als hinnikende paarden te imiteren. Een altinstrument met een middel hoog muzikaal bereik. Haar melodieën zijn teder of melodieus. Op zijn laagste en middelste bereik, klinkt de erhu vooral emotioneel en somber, en is speciaal geschikt om het grote schouwspel van de geschiedenis van China en de emoties van de bevolking uit te drukken.
En dan nu een You Tube filmpje opdat je het geluid kunt horen. Tjoe Lan Lim-Ko wees me op dit filmpje. Leuk toch pianist Lang Lang samen met een erhu speler. Haha je hoort het paard echt hinniken ook.
Lang Lang en Guo Gan: the horse race
(klik op de link, dat kan niet in de email)
Hier nog een toelichting op ’the horse race’ van Batbaatar Dash (You Tube):
“For the people who don’t like Erhu, their major complain is about its sorrowful tune. Although you can play whatever music you want with erhu, lots of (maybe most) famous erhu pieces are about unhappy expression such as loneliness, homesickness, life difficulties, sufferings etc. (For example, the most famous erhu piece “Moon Reflected on Second Spring“). Honestly, I don’t know why. Maybe it’s about Chinese culture; maybe it’s inherited in the characteristics of erhu tunes. However, there IS one famous “HAPPY” erhu masterpiece “Horse Racing”. Composed by Huang Huai-Hai in 1964, this music made its debut that year on 4th “Spring of Shanghai” erhu solo contest and soon became famous national wide. This music describes the horse racing event in traditional Mongolian “Naadam Festival”. Its simple rhythm is based on a Mongolian folk song “Red Flag Song”. Inspired by the folk song, the composer Huang successfully expanded the original 16-bar music into an international-wide famous masterpiece.”