23 september 1935 – 2 april 2024

‘Wees niet verdrietig,

maar denk aan onze mooie momenten samen’ 

Met deze woorden nam Tjoe Lan afscheid.
Het was een voorrecht Tjoe Lan gekend te hebben. Zij was een wijze vrouw, altijd oprecht geïnteresseerd in andere mensen. Wij ‘ontdekten’ haar pas laat maar ze heeft ons zoveel gegeven. Haar verhalen over vroeger, haar fenomenale geheugen, we genoten altijd van contact met haar, nog afgezien van de gastvrije ontvangst, uiteraard met een lekker hapje. Haar moeder had haar vroeger vaak verhalen verteld aan de hand van de fotoboeken. Voor haar bleef die geschiedenis zo leven en was het een onuitputtelijke bron van kennis. En zo werd zij dat ook voor ons.
Het was zo bijzonder dat Tjoe Lan onze vader nog heeft gekend toen hij als jongeman alleen in Leiden aan kwam om te studeren. Haar ouders vingen hem op in hun huis in Oegstgeest, waar de deur altijd open stond voor studiegenoten. Tjoe Lan was in die tijd nog een klein meisje, maar zij herinnerde zich ‘oom Plof’ nog goed.  Waarom hij zo werd genoemd weten wij helaas niet, Tjoe Lan wist dat ook niet. ‘Hij maakte altijd grapjes’ vertelde ze ons.
Met haar en Han Go hebben we alle foto’s uit de Leidse tijd van onze vader bekeken. Voor ons waren het eerst alleen maar foto’s van grote feestelijkheden, maar door Tjoe Lan leerden wij de mensen achter de foto’s een beetje kennen. Zij kende niet alleen de meeste mensen op de foto’s maar ook de familierelaties en wie een oogje op wie had. Zo konden wij de site van onze vader bouwen waardoor ook nog andere kinderen van studiegenoten van onze vader contact met ons maakten.
Wij gaan haar missen en wensen haar drie kinderen, hun partners en hun kinderen heel veel sterkte met dit grote verlies. Geen ouders meer hebben, ondanks het feit dat je al zo lang uit huis bent, laat een groot gat achter in je hart.