Het bericht over de duiding van de ceremonie van Lian roept nogal wat vragen en onduidelijkheden op. Op een aantal kunnen we wel antwoord geven.

In het bericht laten we zien waar de as is terecht gekomen: nl op de begraafplaats van crematorium Eka Praya. Al eerder hebben we berichten geplaatst over de asplaats op Eka Praya waar al onze familieleden liggen. Op de steen bij de asplaats staat: Tempat abu umum, dat betekent algemene asplaats. Links onder de deksel de mannen, rechts de vrouwen (untuk wanita).

Het zijn niet alleen onze familieleden die hier liggen maar alle mensen die via de sociale vereniging ‘Sing Khie Hwee’ begraven zijn en later gecremeerd omdat de begraafplaatsen geruimd werden voor de aanleg van wegen of woningbouw. We hebben er eerder drie berichten over geplaatst. Hier zijn de links naar de berichten:

bericht 1

bericht 2

bericht 3

Op 5 maart is het 49 dagen geleden dat Lian stierf. In de Chinese cultuur wordt er dan een ceremonie voor haar gehouden. Hieronder de foto’s die de familie naar ons opstuurde.

Alweer een tijdje geleden kwam ik de site tegen van de familie Kan, Han en Tan . Daarop stond een zeer interessant artikel over het verbod op Chinese namen. Ik heb contact gezocht met S.Y.Kan, de beheerder van de site om hem toestemming te vragen te mogen verwijzen naar artikel 22 van zijn site ‘Ganti Nama, de verplichte naamsverandering van Chinese Indonesiërs en andere anti Chinese maatregelingen in Indonesië’ (het artikel is te uitgebreid om hier over te nemen) en de lezer aan te raden eens rond te kijken op deze zeer informatieve site. En die toestemming hebben we gekregen:

‘Het zou goed zijn als er zo groot mogelijke verspreiding is van al deze verhalen. Daarom geef ik u met graagte toestemming het verhaal te plaatsen, ook de verwijzing naar mijn website is welkom. Een compliment voor jullie mooie website!Met vriendelijke groet, Sioe Yao Kan‘

In een eerder bericht (31 mei) kwam het ontmantelen van het huisaltaar in Sepanjang al aan de orde. Onze nicht Lian heeft het hele proces voor ons beschreven en foto’s (gemaakt door Inge The) toegevoegd. Ik zou graag meer over de achtergrond willen weten, begrijp nu lang niet alles. Dit is – denk ik – hoe het in zijn werk is gegaan:

‘Nu Tiong er niet meer is, is er niemand die gaat bidden Andy komt laat thuis Robert zit in Jakarta. Toen wordt er maar besloten om het altaar te sluiten. Heb met engtiong gesproken, hij akkoord en hier ook akkoord. Toen heb ik met een spiritualis (suhu Aliang, op 6 april overleden, voegde Lian er later aan toe) gesproken en ik weet dat het moet gebeuren voor chinees nieuwjaar want 7 dagen voor nieuwjaar gaan al de chinese goden en godinnen naar de hemel om ons doen en laten aan God te rapporteren.

Dit bericht postten we op ……..mei. En dan nu de preciezere invulling.

• 

• 

• 

• 

• 

Lian vertelt verder:

‘Er wordt een laatste diner gegeven en gebeden. Dat ritueel heeft een uur geduurd.

Vervolgens wordt buiten voor de voorgalerij van het voorouderlijk huis nepgeld verbrand.

• 

• 

• 

• 

Dan bidden voor het laatst en tegelijk sluiten van altaar. De volgende dag alles in een rode zak gedaan en mee genomen met de boot naar Madura en in zee gestrooid met bloemen en zo.

• 

• 

• 

• 

• 

De altaar tafel is nog thuis, achter de deurtjes ligt de bak/wierookhouder, omgekeerd. De deurtjes zijn nu dicht.

Verwonderlijk is het jaartal dat op de achterkant van de foto staat: 1924. Dat kan eigenlijk niet goed zijn. Toen was pa Hong nog niet in Nederland. En ik denk niet dat ze in de tropen er zo bij liepen. De foto staat (nu nog) op de pagina leven in Indië.

In oktober 2019 kwam er een reactie op deze foto.

“Op foto 20-2-1924 zou de linker persoon mijn oudoom GO Ing Hoen (Lasem 22-12-1891) kunnen zijn die ook geneeskunde studeerde in Leiden en daarna oogarts werd en ook promoveerde in 1925”

aldus Boen Tan.

Aan Tjoe Lan Lim-Ko en Han Go gevraagd of zij Go Ing Hoen kenden, maar dat was helaas niet zo. Wel wist Tjoe Lan weer twee namen te voorschijn te halen uit haar fenomenale geheugen:
2e  van rechts Ko Swan Ik en 3e van rechts Thung Djie Leh.