Naast de ruim 200 spam reacties ook deze. De enige met een normaal emailadres. Zal ik hem nou antwoorden dat deze site daar niet voor is bedoeld of maar meteen weggooien?
spam of contactadvertentie?
Categoriearchief: Uncategorized
Huisaltaar afscheid
In een eerder bericht (31 mei) kwam het ontmantelen van het huisaltaar in Sepanjang al aan de orde. Onze nicht Lian heeft het hele proces voor ons beschreven en foto’s (gemaakt door Inge The) toegevoegd. Ik zou graag meer over de achtergrond willen weten, begrijp nu lang niet alles. Dit is – denk ik – hoe het in zijn werk is gegaan:
‘Nu Tiong er niet meer is, is er niemand die gaat bidden Andy komt laat thuis Robert zit in Jakarta. Toen wordt er maar besloten om het altaar te sluiten. Heb met engtiong gesproken, hij akkoord en hier ook akkoord. Toen heb ik met een spiritualis (suhu Aliang, op 6 april overleden, voegde Lian er later aan toe) gesproken en ik weet dat het moet gebeuren voor chinees nieuwjaar want 7 dagen voor nieuwjaar gaan al de chinese goden en godinnen naar de hemel om ons doen en laten aan God te rapporteren.
Dit bericht postten we op ……..mei. En dan nu de preciezere invulling.
het rode pakket is geld voor de doden, ‘misschien al meer dan 100 jaar oud’. 
Suhu Aliang bidt 
Inhoud van het rode pakket.
Lian vertelt verder:
‘Er wordt een laatste diner gegeven en gebeden. Dat ritueel heeft een uur geduurd.
Vervolgens wordt buiten voor de voorgalerij van het voorouderlijk huis nepgeld verbrand.
geld voor de goden en voor de overledenen 
geld met zilver voor de doden 
geld met goud en rood voor de goden 
as wordt meegenomen naar Madura
Je heb 2 soorten geld een voor de doden en de ander is voor de goden. Voor gewone mensen is in t midden zilver en voor de goden in het midden rood met chinese letter.
Dan bidden voor het laatst en tegelijk sluiten van altaar. De volgende dag alles in een rode zak gedaan en mee genomen met de boot naar Madura en in zee gestrooid met bloemen en zo.
bloemen strooien 
Suhu Aliang heeft ook geld meegenomen 
Ook hier wordt weer gebeden 
De rode zak met de as van de verbrande spullen in diepe zee losgelaten. Zo zakt hij naar de bodem
De altaar tafel is nog thuis, achter de deurtjes ligt de bak/wierookhouder, omgekeerd. De deurtjes zijn nu dicht.
pa Hong de fotograaf
Al vaker hebben we het gehad over het fotograferen van pa Hong. Hij was altijd op zoek naar mooie plaatjes. Combinatie van kleuren had ook zijn aandacht. Ik vond deze foto’s terug. Altijd origineel gevonden. Van hem heb ik ook geleerd goed naar details te kijken, kleuren, inkadering. Ik heb veel meer geleerd dan ik wist.
gewone barbecue foto 
dit moet je dan weer zien
In de zomer van 1991 in Den Haag: Bing en Anki. Maar daar gaat het niet om. Het gaat om de kleuren van de truien die zo leuk contrasteren,
Foto 20-02-1924
Verwonderlijk is het jaartal dat op de achterkant van de foto staat: 1924. Dat kan eigenlijk niet goed zijn. Toen was pa Hong nog niet in Nederland. En ik denk niet dat ze in de tropen er zo bij liepen. De foto staat (nu nog) op de pagina leven in Indië.
In oktober 2019 kwam er een reactie op deze foto.
“Op foto 20-2-1924 zou de linker persoon mijn oudoom GO Ing Hoen (Lasem 22-12-1891) kunnen zijn die ook geneeskunde studeerde in Leiden en daarna oogarts werd en ook promoveerde in 1925”
aldus Boen Tan.
Aan Tjoe Lan Lim-Ko en Han Go gevraagd of zij Go Ing Hoen kenden, maar dat was helaas niet zo. Wel wist Tjoe Lan weer twee namen te voorschijn te halen uit haar fenomenale geheugen:
2e van rechts Ko Swan Ik en 3e van rechts Thung Djie Leh.
L.A.S. 3: pa Hong als voorzitter
De huidige voorzitter van LAS heeft voor ons in het archief gezocht naar berichten waar pa Hong in voorkwam. We hebben het verhaal over de gelaarsde kat al gezien. Hier nog enkele andere berichten, waaronder het vakantiefilmpje van pa Hong.
Dr Stoops wordt ook genoemd. Wat was het Maastrichtste wereldje toch klein.
Persoonsbewijs
‘Het persoonsbewijs (PB) was een identiteitskaart die op aandringen van de Duitse bezetter in de Tweede Wereldoorlog werd ingevoerd door de Nederlandse secretarissen-generaal. In april 1941 werden alle Nederlanders van vijftien jaar en ouder verplicht tot het bezit van een persoonsbewijs.’ (Wikipedia)
Er bestond al een Paspoortwet uit 1813. Het paspoort was echter niet verplicht, het persoonsbewijs werd dat wel. Het lijkt logisch dat pa Hong voor zijn trouwen geen paspoort had. Was niet nodig.
Het is dus logisch dat pa Hong op 24 september 1941 een persoonsbewijs kreeg. Ma Ans moet er ook een hebben gehad.
We weten nu dat het persoonsbewijs van pa Hong PB00008 was. Eigenlijk zou er ook nog M13 op moeten staan: de code voor Maastricht.
Als eerste staat er GV: dat staat voor ‘s-Gravenhage. Daar is hij dus voor het eerst geregistreerd. De PL is een persoonslijst. Tot 1994 was er sprake van een persoonskaart waar meer op stond, zoals religie en beroep. Interessant wat er over pa Hong staat geregistreerd. Vanaf 1 oktober 1994 werden de gegevens van de Persoonskaart opgenomen in de Gemeentelijke Basisadministratie en is sprake van een persoonslijst. Er wordt nu uitgezocht of we een kopie van de persoonskaart van pa Hong kunnen krijgen. Dat blijkt geen meerwaarde op te leveren. De gegevens van zijn persoonskaart, overgenomen op zijn Persoonslijst hebben we in 2011 al opgevraagd. Meer is er niet te vinden.
Het staat een beetje vreemd tussen al zijn woonadressen, maar blijkbaar is dat alles wat over pa Hong daar geregistreerd is.
Het persoonsbewijs zelf hebben we niet meer. Er is een website over persoonsbewijzen, maar ik begrijp dat zij juist vragen om scans van persoonsbewijzen, dat ze zelf geen registratie daarvan hebben. Beetje vreemd is dat wel, omdat de Duitsers juist zo blij waren met deze nauwkeurige registratie. Nog eens achteraan gaan.
Op bezoek bij Boelli Liem en zijn vrouw Doortje
Het was erg leuk om te horen dat Boelli de site van pa Hong had gevonden naar aanleiding van een dag van het CIHC.
Even ter herinnering: Boelli is de zoon van Liem Tjoen Tiong, een studiegenoot van pa Hong.
Via de site kreeg Boelli weer foto’s terug van zijn vader, de keeper van veel CHH (Chung Hwa Hui) elftallen in de dertiger jaren en Tjoe Lan herkende hem op een foto in haar fotoboek. Een foto die Boelli wel had, maar waar hij geen namen bij had. Door de site werd hij op het spoor gezet om via Delpher (KB Den Haag, waar wij weer op gewezen waren door Han Go) veel te ontdekken over het verleden van zijn ouders, bijvoorbeeld met welke boot zij (ook hij als eenjarig ventje) waren vertrokken naar Indië en later terug. Ja, uren heeft hij zo door kunnen brengen.
In Utrecht, hebben vader en zoon tandheelkunde gestudeerd en daar heeft Boelli ook zijn latere vrouw Doortje leren kennen.
Vader en later ook Boelli hebben zich in Den Haag gevestigd en daar is een grote kennissen kring ontstaan van mensen met een Indische achtergrond. Dat kwam ook omdat zijn vader veel studiegenoten met hun gezinnen na de oorlog weer terug zag en wij in onze praktijken veel mensen met een Indische achtergrond ontmoetten. In Den Haag was immers een grote concentratie Indie-gangers ontstaan. Prachtige verhalen leverde dat op
Intrigerend hoe onze vaders elkaar gekend hebben, zo kort, dat er toch een band is blijven bestaan waardoor er toch vroeger in dun lijntje bleef bestaan. Ook al kwamen zij in een andere stad terecht en veranderde hun band met CHH.
De wereld van de peranakans was toen toch wel klein.
Het was een verrijking om even in het leven van Boelli en Doortje te mogen kijken. En dan heb ik nog helemaal nix gezegd over het prachtige, kunstzinnige patch- en quiltwerk van Doortje. Kijk maar eens op haar site.
Plaats foto Lucy Tou
Ing Han, een zoon van Go Lan Sam stuurde Ing Lwan een foto met Lucy Tou, gemaakt in het CHH clubgebouw. De grote groepsfoto met Lucy Tou is gemaakt in 1939, dus het is goed mogelijk dat de foto ergens in Den Haag is gemaakt en niet in Leiden. Wie weet waar het is? En wie weet wie er allemaal op de foto staan?
stereoscopisch foto’s kijken
Tot aan het eind van zijn leven was pa Hong enorm geînteresseerd in stereo kijken. Jarenlang heeft hij ook gezocht naar zijn stereokijker. Hij wist zeker dat hij er een had. En ja hoor. Hij is van slotenmaker Lips. Grappig er is nix over terug te vinden in de geschiedenis van Lips na oprichting in 1870. Deze stereoscoop moet uit de eerste helft van de 20e eeuw zijn. Ik heb een mail gestuurd naar Lips om te vragen of zij geïnteresseerd zijn in de kijker voor hun bedrijfsgeschiedenis. Ben benieuwd.
Dit is het antwoord van Lips:
“Bedankt voor je mail. Wij houden zelf niet op die manier de geschiedenis van het bedrijf bij. Wij hebben onze oude sloten (uit het vroegere slotenmuseum) afgestaan aan de Gemeente Dordrecht. Misschien dat zij ook interesse hebben in een LIPS stereoscoop.
Succes verder.”
Er is überhaupt nix over terug te vinden op internet. Ik herinner me nu dat ik nog een stereokjiker van pa Hong heb. Ik zal hem toevoegen zodra ik hem heb gevonden. Ook herinner ik me dat ik jarenlang overal vandaan stereokaarten mee bracht voor hem, of van die driedimensionale kaarten waarin je pas diepte zag “als je maar scheel genoeg kijkt”, aldus pa pa Hong.
Dit is dus de tweede stereokijker. Het gekke is dat hier wel het een en ander over is te vinden. Op Catawiki wordt ie zelfs geveild. Hij is “sehr seltsam”. Kijk hier nog wat mooie plaatjes van de sterelief.
En dan nu nog een opzetstuk voor een camera om stereo foto’s te maken. Pa Hong is hier wel heel ver in gegaan. Het is een stereo sun van Sun Optical Co. Japan. Als het enigszins kon, kocht hij geen spullen uit Japan.
Er bestaat een club die zich bezig houdt met stereofotografie: ‘De Nederlandse Vereniging voor Stereofotografie’. Ik heb een mail gestuurd naar de voorzitter met de vraag of zij geïnteresseerd zijn in deze spullen van pa Hong. Ik zoek er een mooi onderkomen voor.
11 oktober 2015:
En ja hoor, een goed onderkomen gevonden. De voorzitter van de Vereniging voor Stereofotografie heeft belangstelling voor alledrie. Ik heb ze zojuist naar hem opgestuurd. Blij met deze afloop.
oude foto’s
Op 12 juni heb ik een afspraak met dr. Doris Jedamski, conservator Zuid- en Zuidoost-Aziatische Handschriften & Oude Drukken van de Universiteitsbibliotheek Leiden om te praten over de foto’s van pa Hong uit zijn Leidse studententijd. Conclusie van het gesprek zal zijn: schenken we de foto’s aan de Leidse universiteit waar pa Hong zo lang studeerde of ?