Vele jaren na de dood van pa Hong ben ik begonnen zijn foto- en film nalatenschap wat systematischer op te ruimen. Negatieven bij negatieven, dia’s bij dia’s, foto’s bij foto’s en film bij films. Toen pas zag ik dat – op zijn liefdevolle verhalen na over zijn kindertijd in Indië – wij eigenlijk bar weinig van hem wisten. We wisten niet eens in welk jaar hij nou precies naar Nederland was gekomen. Ook over zijn studietijd wisten we weinig, ja dat de heren in de zomer hun kamer(s) opzegden en dan een paar maanden gingen reizen. Uit zijn jeugd in Indië is ook nauwelijks iets bewaard gebleven. Niet meegenomen toen hij naar Nederland vertrok?
Blijkbaar was de tijd rijp om ermee aan de slag te gaan. Ik verzamelde al stukjes geschiedenis, pa Hong’s eigen verhaal en foto’s, maar het werd heel onoverzichtelijk omdat ik telkens weer iets nieuws moest tussenvoegen.
Dus toen ben ik een blog begonnen. Maar dat was een beetje suf. Ik probeerde juist vaste pagina’s te maken, terwijl een blog juist is bedoeld om veel en vaak berichten te posten. Daarbij kwam dat dat blog gratis was en ik weinig grip op de technische details had.
Blog gestopt en een website begonnen. Deze dus. De technische ondersteuning van Irma Polo zorgt ervoor dat de site prima werkt, dat er backups beschikbaar zijn en dat mijn paniekmailtjes rustig opgevangen worden.
Na een wat magere start kwam er opeens schot in de zaak. Dat kwam door een mail van Han Go aan Bing. Han had veel foto’s van zijn vader en tante gescand en vroeg of Bing geïnteresseerd was. Daarop introduceerde Bing mij bij Han:” mijn zus Anki is hier ook mee bezig”.
Han maakte mij bekend met Delpher, de gedigitaliseerde site van de Koninklijke Bibliotheek in Den Haag. Verslavend! Daar vond ik niet alleen terug wanneer pa Hong naar Nederland was gekomen, maar ook met welke boot, welke medepassagiers er waren, hoe de boot eruit zag. Niet te geloven. Ook waren kranteberichtjes terug te vinden over zijn HBS-tijd in Surabaya en later ook over zijn studietijd in Leiden. Een fantastische bron.
En toen maakten we via Han kennis met Tjoe Lan lim-Ko. Zij woonde als klein meisje met haar ouders in Oegstgeest en heeft daar veel Chinese studenten voorbij zien komen. Koppel dat aan een fabelhaftig geheugen en veel foto’s uit pa Hong’s studietijd gingen leven.
Zo wordt de site langzaam opgebouwd. Niet alleen het leven van pa Hong, maar ook de tijd waarin hij leefde, zijn keuzes en de keuzes van zijn studiegenoten maken het verhaal steeds breder. En dan blijkt ook dat wij niet de enige “kinderen van” zijn die op zoek zijn gegaan naar het onbekende leven van hun vader.
Het is erg interessant om van andere “kinderen van” te horen over de levens van hun vaders. Wij hopen dat nog velen deze site zullen vinden en meer gaten kunnen invullen.
We schrijven wat we ontdekken op in korte berichten, niet wetend of en zo ja hoe er een verhaal van gemaakt gaat worden. In ieder geval is het verleden van pa Hong nu bewaard.