Tag archieven: begraafplaats

achtergrond informatie, begraafplaats

Tjing Bing

Een reactie plaatsen

Toen wij afgelopen september in Sepanjang waren vertelde onze neef Engtiong dat zij altijd op 5 april de graven bezoeken van onze voorvaderen, zijn broers en zussen. Lees het hier nog maar eens na. Ik heb nu gevonden dat het een echt Chinees feest is.
De onderstaande tekst vond ik op www.beleven.org.

Het Klaar en Helderfeest of Qing Ming/Tjing Bing (Gravenfeest) is het belangrijkste voorjaarsfeest in China. Het wordt gevierd op de honderdzesde dag na de winterzonnewende, dus omstreeks Pasen.

Op deze dag bezoekt men de graven van de voorouders, die men reinigt en herstelt. Deze werkzaamheden worden besloten met een picknick. Het Klaar en Helderfeest heeft de plaats ingenomen van het Koud Etenfeest dat gevierd werd op de derde dag van de derde maand ter nagedachtenis van Jie Zittui.

Het Gravenfeest wordt gevierd op de vijftiende dag na de lente-evening d.w.z. op 4 of 5 april. Dat valt juist in het vochtige ‘motregenseizoen’. Het is het begin van de lente en het heeft een diepe betekenis om op dat moment te offeren aan de voorouders en de graven schoon te maken. Tegenwoordig is 5 april als vaste datum voor het Gravenfeest bepaald, en die datum geldt als officiële vrije dag.

Wanneer men de graven bezoekt, offert men niet alleen aan de eigen voorouders, maar zet ook geschenken klaar voor de God van de Aarde, die de graven bewaakt, en men offert ook aan de eenzame zielen en dolende geesten uit de wildernis. Dat is om de God van de Aarde te verzoeken om op de graven van de voorouders te passen en zo hoopt men de eenzame zielen en dolende geesten vreedzaam met de voorouders te laten verkeren.

De idee hierachter is dat de wereld van de overledenen veel lijkt op onze wereld en dat de voorouders daarom aardse zaken als bloemen en voedsel op prijs stellen.

Bij het Chinese Gravenfeest van vroeger waren er nog andere gebruiken, zoals het dragen van wilgentakjes in het haar, vliegeren, boogschieten, schommelen en dauwtrappen, maar die zijn tegenwoordig vrijwel overal verdwenen. Alleen het gebruik om de graven te bezoeken is gebleven, en dat is het belangrijkste onderdeel.

achtergrond informatie, begraafplaats

Chinese begraafplaats

Een reactie plaatsen

Han Go attendeerde mij op dit artikel van Claudine Salmon: the chinese community of Surabaya from its origins to the 1930s crisis, Chinese Southern Diaspora Studies, Volume 3, 2009:22-60.

Het volgende stuk op pagina 24/25 verwijst naar de eerste begraafplaats van onze overgrootouders en onze grootouders:

………..The cemeteries which would have provided precise details on long-established families such as the Tan , Liem 林, Kwee 郭, Ong 王, Oei 黄, Han , The , Tjoa 蔡, Tjioe 周, Teng 唐, Oen 温 and the Tjia have gradually disappeared. We no longer know the site of the first cemetery, dating from the mid-eighteenth century, which became overcrowded enough for another to be created. The latter, known as Sentiong or Xinzhong 新冢 [New Cemetery], is first mentioned on the funerary tablet of a certain Chen (Tan) Heguan 和官, who was born in 1672 and died in 1744. Although there was no indication of the site of this “New Cemetery”, evidence suggests it was behind the then Chinese quarter, in the area now known as Pasar Bong, literally the “Market of the Chinese Tombs”. This cemetery features clearly on an 1821 manuscript map of Surabaya drawn up by A. V. Moesbuge and D. V. Hoeve (recopied in 1825 by N. H. Bornhoff), and called Chineesche kerkhof. The Chinese quarter lay on its western and southern borders; to the north were the housing blocks opening onto Jl. Kembang, and on the east lay Jl. Slompretan. At the time a market called Pasar Bong already existed just opposite, on land situated to the east of Jl. Sompretan. The same cemetery appears again on a map printed in 1905, but smaller, with constructions encroaching on its boundaries. It continued, and currently it seems that only one tomb remains………

begraafplaats

Sing Kie Hwee vervolg

8 reacties

Uit Delpher haalde ik de volgende informatie.

singkhiehwee46jr
Hmmm, kop is 46 jaar. Eerste zin; veertig jarig bestaan. Komt uit: De vrije pers : ochtendbulletin 24-08-1954

Het wordt een sociale vereniging genoemd en even verderop in de tekst:..vereniging die in de Chinese gemeenschap grote bekendheid geniet, vooral als een begrafenis-vereniging.

Singkhiehweethekiansing
Begrafenis The Kian Sing, oprichter Sing Khie Hwee. Uit: Soerabaijasch handelsblad, 28-09-1937.

De naam Sing Khie Whee is volgens mij in 1965 veranderd in Eka Praya.  Alle Chinese uitingen werden toen immers verboden. Dus ook Chinese namen. Dat is het moment dat de familie in Indonesia de naam Tan veranderde in Wibisono. Een voor ons niet voor te stellen tijd is dat geweest.

Het adres van het Sing Khie Hwee gebouw is/was jalan Kembang Jepun 21 in Surabaya.

Op internet vond ik dit over Eka Praya:
Krematorium Eka Praya
Cemetery and Funeral Home
Jl. Kembang Kuning Kulon Gg. 1, Soerabaja, Oost-Java, Indonesië. Er zijn ook foto’s te vinden. Na onze overgrootouders zijn hier alle familieleden gecremeerd.

Engtiong stuude me ook nog dit artikel.

Eka

Het is van een website geplukt, maar die is niet te vinden door mij. Nu de vertaling nog. Wie helpt?

Ik begrijp dat het erover gaat dat in het gebouw van Sing Khie Hwee nu een boeddhistische tempel is gevestigd. Navraag leerde dat de mensen daar geen idee hadden wat Sing Khie Hwee was.

begraafplaats

Update over het graf

2 reacties
18 september in Indonesia.
Zowel Engtiong als Lian herkennen de foto van de grafsteen in chinese karakters niet (klik HIER om dat bericht te bekijken). Het graf van Tan Kie Djwan en zijn echtgenotes had wel een grafzerk in chinese karakters, maar die is geruimd. Zoals later ook de graven van de volgende generaties, die overigens een grafzerk met Romaanse letters hadden. Daarop stond ook pa Hong vermeld.
De graven van Tan Kie Djwan (kongco) en Tan Ban Bie en hun vrouwen hebben plaats moeten maken voor de bouw van de huizen van het dorp Kalijaten in Sepanjang. 
De graven zijn toen verplaatst. Ook daar moesten de graven plaatsmaken, nu voor de aanleg van een weg (o.i.d.). Aangezien de nabestaanden geen ‘certificaat’ bezaten dat de grond hun eigendom was, konden de graven geruimd worden. De inhoud van alle graven is in 1967 gecremeerd in het crematorium Eka Praya, jalan Kembang Kuning, Surabaya. Op de steen staat iets van ‘plaats as algemeen’ en daaronder Sing Khie Hwee (Hokkian Chinees). Dit is een Chinese Vereniging, Blijkbaar heeft die ervoor gezorgd dat dit graf hier is gekomen. 
Ieder jaar op 5 april gaat de familie erheen om te bidden en bloemblaadjes te strooien. Omdat ik het graf graag wilde zien, zijn we met Kiat en Engtiong er naar toe gegaan en hebben we onze ancestors begroet en bloemblaadjes gestrooid. De as van de vrouwen en van de mannen is gescheiden opgeslagen. Links de vrouwen, rechts de mannen.
Engtiong heeft een plattegrond gemaakt van de eerste twee plaatsen van de graven. Ik zal hem  binnenkort toevoegen.